Uranüs’ün en büyük uydusu: Titania
Titania, Güneş sisteminin en büyük sekizinci, Uranüs’ün ise en büyük uydusudur. Alman astronom Wiliam Herschel tarafından 1787 yılında keşfedilmiştir. Çapı, 1.578 km’dir. Titania, Uranüs’ün çevresinde 436 bin km’lik beşinci yörüngede 0,34 derecelik açıyla dönmektedir. Uranüs’ün çevresinde 8,7 günde döner. Güneşin etrafında ki tam bir dönüşünü Uranüs ile birlikte 42 yılda tamamlar. Kütlesi, 3.527 x 10 üzeri 21 kg’dır. Yüzeydeki yerçekim kuvveti 0,38 m/s karedir. Yani Dünya’nın 6 da 1’dir. Yüzey sıcaklığı minimum 60 K (−213 C), maksimum 250 K (−23 C) dir. Kraterlerle dolu Titania kayalık ve buzlu bir yapıya sahiptir. Uydunun 520 km çapında katı demirden meydana gelmiş bir çekirdeği bulunmaktadır. Yüzeyde Silikat kayalıkların arasında buzlu katmanlar yer almaktadır. Spektroskopi ölçümleri bu buzların su buzu olduğunu açıkça kanıtlamaktadır. Bu görünümüyle uydu adeta kirli bir kartopuna benzemektedir. 4 Mart 1996 yılında Voyager 2 isimli insansız uzay aracı, uyduya vararak çeşitli fotoğraflar çekip, uydunun tapografik haritasını çıkarmayı başarmıştır. Özellikle Titania üzerinde ki 326 km’lik derin krater ise bilim insanları şaşırmıştır. Çünkü bu krater şimdiye kadar bir gökcisim üzerinde rastlanılmış en büyük krater olma özelliğini taşımaktadır. Voyager 2 ölçümlerinde uydu üzerinde ince bir atmosferinde var olduğu anlaşılmıştır. Bu ince atmosfer, büyük ölçüde karbondioksit, nitrojen ve metandan meydana gelmektedir.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder